Rozdział 3

Birdy - Wings

Cała trójka wymieniła zdziwione spojrzenia, ale weszła powoli do środka. Hol, w którym się znaleźli zapierał dech. Pierwsze, co rzucało się w oczy, to schody naprzeciwko, wznoszące się w górę skręcając na prawą stronę. Cała posadzka, jak i schody, były wykonany z różowego marmuru. Od drzwi frontowych, przez hol i całą długość schodów ułożony był wąski, czerwony dywan, obszyty po bokach złotą nicią. Balustrada schodów była zdobiona w tym samym stylu, co brama główna i anioły na drzwiach. W ich połowie znajdowało się ogromne okno, przez szyby, którego widać było wysoki sufit pomieszczenia za ścianą. Prowadziły do niego zapewne drzwi znajdujące się pod schodami, za dwiema kolumnami. Ściany całego holu zostały pokryte drewnem, co w przeciwieństwie do marmuru nadawało pomieszczeniu lekkiej przytulności. Przykute były do nich, w pewnych odstępach, złote świeczniki. Po prawej stronie znajdował się kominek, na którym ustawione były piękne wazy, a przed paleniskiem stała barierka. Obok niego była sofa w kolorze ecru. Po przeciwnej stronie kominka były szklane drzwi i tam właśnie chcieli się skierować, kiedy zobaczyli, że ktoś do nich podchodzi. Była to wysoka i piękna kobieta. Miała na sobie błękitną suknię, która wydawała się po niej spływać, podkreślając jej zgrabną figurę. Pofalowane, jasno blond włosy opadały delikatnie na odkryte ramiona. Kathy w tej chwili zazdrościła jej wszystkiego, pięknych, lśniących włosów, szmaragdowych oczu otoczonych długimi, czarnymi rzęsami, sukni, która chyba była szyta specjalnie dla niej i jasnej, nieskazitelnej skóry, wręcz porcelanowej. Na szyi widniał jakiś medalion, ale nie mogła dostrzec większych jego szczegółów. Kobieta podeszła do nich płynnym chodem.

- Państwo Glossen jak mniemam? – Wymieniła z każdym bardzo lekki uścisk dłoni, która, jak zauważyła Kathy, była chłodna.

- Tak. Jestem Gregory, to moja żona Sara, a to nasza córka Kathy.

Kobieta spojrzała na dziewczynę i uśmiechnęła się promiennie, co sprawiło, że Kathy poczuła się jeszcze gorzej, ponieważ dojrzała na jej policzkach dołeczki. Sama marzyła o takich od dzieciństwa. Jednak odwzajemniła uśmiech i odwróciła szybko wzrok.

- Nazywam się Valerie Claven. Jestem główną założycielką miejsca, w którym się państwo znaleźli. Jednocześnie opieka nad waszą córką będzie spoczywać na moich rękach. Może nie dosłownie, ponieważ mamy tutaj kilkoro opiekunów, którzy są przydzieleni do opieki nad kilkoma osobami. Jednak jeśli Kathy będzie czegokolwiek potrzebowała, będzie mogła się zwrócić bezpośrednio do mnie.

W tej chwili drzwi pod schodami otworzyły się z cichym jęknięciem. Podszedł do nich młody i bardzo przystojny mężczyzna.

- Przedstawiam państwu, w szczególności Kathy, pana Lane’a Kevan’a. – Mężczyzna przywitał się podając każdemu rękę. – Będzie pełnił rolę głównego opiekuna Kathy.

Kathy pomyślała sobie, że ciężko nazwać go „panem”, ponieważ był niewiele starszy od niej, nie miał pewnie nawet dwudziestu pięciu lat. Spojrzała na niego i przyłapała go na tym, jak jej się przygląda z zaciekawieniem. Nie odwrócił jednak wzroku, w którym kryło się rozbawienie.

„Może mam coś na twarzy.” – Pomyślała, a pan Lane spojrzał w podłogę i uśmiechnął się szeroko.

Usłyszała kaszlnięcie i zauważyła jak pani Valerie wpatruje się w niego karcącym spojrzeniem.

- Chciałabym zaprosić państwa na filiżankę herbaty, przy której omówimy wszystkie sprawy dotyczące pobytu tutaj waszej córki, a tymczasem pan Lane oprowadzi ją i wszystko pokaże.

Rodzice uśmiechnęli się do niej i wyszli przez oszklone drzwi. Kathy czuła się niezręcznie z Lane’m, zresztą jak z każdym innym chłopakiem, z którym zostawała sama. Był naprawdę przystojny. Miał na oko jakieś sto osiemdziesiąt pięć centymetrów wzrostu, potargane kasztanowe włosy, błyszczące zielone oczy i różowe wąskie usta. Jego policzki pokryte były niewielką ilością małych piegów, które dodawały mu dziecinnego wyglądu. Wyciągnął do niej rękę.

- Mów mi Lane, bez „pan”.

- Kathy, bez „pani”. – Roześmiał się cicho po jej słowach.

Wziął od niej torbę i skierował się do wyjścia, co ją trochę zdziwiło, bo myślała, że pójdą na górę.

- Tak więc, zostałem mianowany na twojego głównego opiekuna. Poza tobą mam czwórkę innych podopiecznych, których poznasz już niedługo. Ten budynek należy do pani Valerie. Poza tym, że tutaj mieszka, znajdują się tutaj jej gabinet, archiwum i sala bankietowa. – Przy każdym wymienianym pomieszczeniu wskazywał ręką kierunek, w którym się ono znajduje.

Wyprowadził Kathy na dziedziniec i poprowadził w lewo, do mosiężnej furtki w wysokim i gęstym żywopłocie. Dopiero teraz mogła dostrzec ogrom tego miejsca. Miała wrażenie, że znalazła się w jakimś małym miasteczku.

- Widzisz ten budynek po lewej stronie? Tam trochę dalej, taki kwadratowy z dwoma wieżami? – Kiedy Kathy pokiwała głową mówił dalej. – To jest biblioteka, połączona z czytelnią. Obok w tym małym budyneczku z ozdobionymi oknami jest kawiarenka. Oczywiście za nic tutaj nie płacisz, idziesz, zamawiasz kawę, pączka, co tylko chcesz i cieszysz się darmowym relaksem. Po prawej stronie, tam gdzie są okna pod dachem, jest basen. Można z niego korzystać, kiedy się chce, w pewnych określonych godzinach. Trochę dalej za nim jest miejsce, gdzie odbywają się zajęcia.

Szli dalej kamienistą alejką, która prowadziła do fontanny. Nie była zaskoczona tym, że rzeźbą jaka stała po środku był kolejny anioł. Miał rozpostarte skrzydła, rozłożone ręce na boki i głowę skierowaną ku niebu. Kathy wyobraziła sobie jak wali w niego piorun, ponieważ wydawał się na to czekać w nieskończoność. Za fontanną z jednej alejki zrobiło się ich wiele. Każda prowadziła w innym kierunku, by dalej wić się między krzewami i drzewami. Lane poprowadził ją drugą od prawej.

- Każda alejka prowadzi do osobnego domu opiekuna. To coś jakby akademik, tyle że wyglądający jak zwyczajny dom rodzinny, a nie jak blok mieszkalny.

Przeszli przez niewielki lasek i za nim ukazał się owy dom. Wcale nie wyglądał jak zwyczajny domek rodzinny. Jak wszystkie budynki tutaj miał kilka wieżyczek, na których znajdowały się złote kule, a na nich jakieś znaki ze stali. Trzy stopnie prowadziły na werandę, na której stała huśtawka, stolik i dwa wiklinowe fotele. Cały dom był zbudowany z kamieni.

- Na dzisiaj koniec wycieczki, bo jest już późno a po ciemku i tak za wiele nie zobaczysz. – Uśmiechnął się delikatnie i otworzył przed nią drewniane drzwi.

Weszli do małego przedsionka, w którym stało kilka par butów, a na wieszakach wisiały kurtki i płaszcze. Kathy zdjęła swój i powiesiła na wolnym haczyku. Lane wszedł pierwszy i gestem ręki zachęcił ją by weszła za nim. Stała teraz w przytulnym salonie z kominkiem, w którym palił się ogień. Na kanapach przed nim siedziały dwie dziewczyny i jeden chłopak.

- Cześć dzieciaki. Przedstawiam wam nową współlokatorkę Kathy Glossen.

Cała trójka wpatrywała się w nią, powoli wstając ze swoich miejsc. Musieli wiedzieć o jej przyjeździe.

- Cześć. Jestem Cleo. – Pierwsza podeszła dziewczyna jej wzrostu o ciemnych włosach za ramiona, szczupłej sylwetce i szarych oczach. Miała na sobie szorty i podkoszulek z flagą amerykańską.

- Selma. – Wyciągnęła do niej rękę druga dziewczyna. Była pucołowata na twarzy i miała rude, niedługie loki. Wyglądała jak laleczka, które daje się małym dziewczynką na święta.

- Hejka. Kristan jestem. Miło cię poznać. – Chłopak dorównywał wzrostem Lane’owo. Blond grzywka opadała mu na czoło, a niebieskie oczy świdrowały Kathy od góry do dołu. Miał na sobie jeansy i jasną koszulę.

- Gdzie jest… - Zaczął Lane, ale Cleo go uprzedziła.

- Zgadnij. Jego raczej nie interesują nowi.

- Ehh, nie ważne. Pewnie chcielibyście zapytać Kathy o różne bzdury, ale pozwolicie jej udać się do siebie i odpocząć? Ma za sobą długą podróż i pewnie pada z nóg. – Lane spojrzał na nią z uśmiechem, ale nie czekał na jej odpowiedź tylko podniósł jej torbę i zaczął wchodzić po schodach.

- Miło mi was wszystkich poznać. Mam nadzieję, że się zaprzyjaźnimy. – Powiedziała i pobiegła za swoim opiekunem.

Na piętrze było sześć pokoi. Widocznie Lane musiał mieszkać z nimi. Zaprowadził ją do drugiego pokoju po lewej stronie.

- Rozgość się i czuj jakbyś była u siebie w domu. Po lewej stronie od ciebie mieszka Cleo, dzielicie wspólną łazienkę. Po prawej Selma, następnie ja, dalej Kristan i na końcu Shane, którego poznasz pewnie jutro. Twoi rodzice przyjdą tu za jakiś czas pożegnać się z tobą.

Kathy podziękowała i weszła do środka.

- A, jeszcze jedno. – Lane spojrzał na nią ledwo powstrzymując śmiech. – Nie masz nic na twarzy.

Wyszedł, zamykając za sobą drzwi i zostawiając Kathy w osłupieniu.